Unity, by Irene
Hoogbewuste kinderen die dicht bij zichzelf zijn, reageren vaak anders op situaties in het dagelijks leven dan minder hoog/niet bewuste kinderen en kinderen die van hun kern weggeraakt zijn. De manier waarop de meeste mensen gewend zijn dat kinderen reageren, lijkt bij deze kinderen ineens niet meer (altijd) van toepassing. En herkenbaar gedrag kan ineens een geheel andere onderliggende betekenis verbergen. Het geheugenverlies ten aanzien van waar we vandaan komen, wat optreedt bij het incarneren is bij hen minder intens waardoor ze beter opmerken wat bij hen kern past en wat niet. Het is voor hun kerntaak op aarde ook belangrijk dat ze bij hun kern blijven.
Wat het soms niet gemakkelijker maakt om dit nieuwe gedrag te herkennen in hoger bewuste zielen, is dat degenen die in gezinnen geboren werden die nog niet helemaal klaar waren voor hun komst, zich toch nog vaker gedragen zoals we gewend zijn. Door de lagere trilling en de spiegel-processen die nog volop plaatsvinden in gezinnen met lager bewustzijn, gebeurt het vaker dat kinderen niet (helemaal) gezien worden zoals ze zijn. Hierdoor raken ze soms toch nog wel (in min of meerdere mate) van hun kern af.
Beeld van de omgeving
Ook hebben kinderen die niet heel dicht bij zichzelf zijn de neiging zich te gedragen naar het beeld wat de omgeving van ze heeft. Dat betekent dat als de omgeving het beeld heeft dat een kind ‘altijd druk’ is, zal een kind dat niet reageert vanuit zijn hart onbewust menen dat ‘ze wel gelijk hebben’ en gedraagt zich vervolgens ‘altijd ‘druk. Zo had ik jaren geleden toen ik juf van een kleutergroep was, een keer een kind in de klas waarvan ik aan het onderzoeken was wat er ‘anders’ was aan hem. Ik kon er mijn vinger niet precies op leggen. Ik zag wel dat hij met name in de kring regelmatig de kinderen die naast hem zaten zat te plagen. Als hij dacht dat ik het niet zag. Terwijl ik dit gedrag onbevooroordeeld bekeek, liep ik langs een groepje moeders die op de gang nog stonden te kijken. Ik hoorde ze praten over dit kind. Dat het altijd zo geniepig was, zo gemeen en achterbaks. Ik ging terug en bleef onbevooroordeeld op hem reageren. Het enige dat ik deed was hem Zien. Zoals hij was. Binnen de kortste keren liet hij het geniepige gedrag varen. Alleen als hij naar de wachtende ouders liep, veranderde zijn gedrag als een blad aan een boom. Hij ging zich weer ‘stiekem’ gedragen. Want dit was het beeld dat de ouders van hem hadden. Dit kind was niet dicht bij zijn kern. Hij zal er nog wel wat werk aan hebben later in zijn leven zichzelf weer te vinden.
Veel hoger bewuste kinderen laten zich meestal niet meer zo ver van hun kern af trekken. Zij zijn zielen die het bewustzijn beter vastgehouden hebben van waar ze vandaan kwamen. Hoe hoger de dimensie van waaruit ze kwamen, hoe hoger het bewustzijn. Zoals ik in mijn blog ‘Hoogbewuste zielen onderweg naar de aarde’ al schreef zijn zelfs de hoger bewuste kinderen onderhevig aan ‘kind gedrag’ (ze zijn ook gewoon een kind) maar zijn zich vaker meer bewust van hun kern.
Stelligheid
Hoogbewuste kinderen zijn ondanks dat ze niet volledig bewust zijn van hun kern en doel op Aarde vaak wel directer verbonden met dat wat bij ze past. Bij hun kern. Ze weten eigenlijk heel goed wat dat is en zijn ook nog eens heel stellig in voor elkaar te krijgen van dat wat bij ze past. Deze kinderen doen als het echt belangrijk voor ze is – voor hun kern en hun Eigenheid – er alles aan om dit voor elkaar te krijgen. Daar gaan ze heel ver in. Het kan lijken op grenzen uittesten maar dit is het in de wezen meestal niet. Als je onthoudt dat als je (hoog) bewuste kind iets écht aan gaat, het dan heel belangrijk voor hem is. Dan kun je gemakkelijker gaan zoeken naar de onderliggende behoefte in zo’n geval en kijken wat je er mee/aan kunt doen.
Bij deze hoog bewuste kinderen zul je moeten accepteren dat er zaken zijn die voor jouw kind’s Eigenheid heel belangrijk zijn. Wat vaak zal betekenen dat je zult moeten zoeken naar een oplossing om je kind hierin te volgen. En als dat in strijd is met jouw eigen behoeften – die op zichzelf even belangrijk zijn – zul je kunnen kijken hoe de behoeften met elkaar in overeenstemming gebracht kunnen worden.
Overigens is er soms wel degelijk sprake van ‘grenzen testen’. Dit om hun ouders te helpen in hún kracht te komen; hen een stuk op te laten ruimen wat nog in de weg stond om in een hogere trilling te komen.
Eigen lessen laten aanpakken
De belevingswereld van hoog frequente zielen gaat voorbij aan de dualiteit van de meest voorkomende en al lang aanwezige frequenties hier op Aarde. De strijd is daar weg; het heen en weer schieten tussen uitersten van emoties gaan uiteindelijk niet meer aan de orde zijn. Als iemand nu heel verlegen en bescheiden opgroeit en die wil daar los van komen, is er vaak een overgang naar juist heel aanwezig zijn en je zelfs wat opdringen. Veel mensen schieten dan ook van de ene kant van een emotie naar de andere: boosheid en woede naar angst. Niet of minder bewuste mensen durven vaak niet te kijken naar de emoties en zoeken de schuld bij iets of iemand anders. Zodra je bewuster wordt, ga je kijken naar je eigen aandeel in dat wat er gebeurt is en welke verantwoording je zelf kunt nemen. Hierdoor wordt de switch in uitersten van emoties ook minder extreem.
Ook ga je anders in het leven staan. Oude manieren van reageren op situaties en mensen kunnen erdoor veranderen. Je heelt stukken in jezelf die je eigen frequentie laag hielden. Angst, boosheid en wraakgevoelens hebben een lagere trilling; liefde, dankbaarheid en acceptatie een veel hogere. Je leert ‘omdenken’ om zo positiever naar je leven te kijken. Dit trekt meteen andere situaties aan.
Dit soort emoties is wat het kind ook triggert met sommige gedragingen. Zodat je ernaar kunt kijken en er anders in kunt gaan staan
Powernaps en etenstijd
Ik schreef al in het blog ‘Hoogbewuste zielen onderweg naar de aarde‘ over de powernaps. Hun slaappatroon in vaak anders dan we gewend zijn bij kinderen maar wees je ervan bewust dat het deze maatschappij is die dicteert dat kinderen ‘goed’ zijn als ze zo snel mogelijk de nacht doorslapen en ‘braaf’ één of twee slaapjes overdag houden zodat je als ouders tijd hebt voor werk/huishouden of jezelf. En daarbij wordt ook nog geïmpliceerd dat je als ouders ‘geslaagd’ bent als je dat voor elkaar krijgt bij je kind(eren).
Deze kinderen pikken dit niet. Ze willen slapen als ze daar behoefte aan hebben en eten wat en wanneer hun kleine maagjes leeg zijn. Hun lichamen en hun bewustzijn geven aan wanneer dit is en als je daar gehoor aan geeft, rust je op de goede momenten uit en eet je alleen als je honger hebt. Dit zijn vaardigheden die de meeste mensen vergeten zijn omdat ze in een slaap- en eetpatroon gedwongen zijn als kind. Ze hebben afgeleerd naar hun behoeften te luisteren. Wat in de hand werkt dat je over je grenzen gaat met allerlei lichamelijke en geestelijke gevolgen op de langere termijn.
Frustratie
Een hoger bewust kind herinnert zich ook meer dat het voor het hier kwam het alleen een ziel was met capaciteiten die zelfs die van de meeste volwassenen hier te boven gaat. Het kan erg frustreren als dingen waarvan je je nog herinnert dat je dat kon, nu niet lukken. Bijvoorbeeld communiceren, door middel van telepathie, waarbij je toen gewoon begrepen werd en nu ineens niet! Ergens heen kunnen, wat waar je net vandaan kwam door middel van gedachtkracht ging en nu kun je niet eens lopen!
Ook is het niet een minderwaardig persoon omdat het klein is en het lichaam nog veel moet leren. Ze zijn gelijkwaardig aan ons en willen graag zo behandeld worden. Inclusief beslissingsbevoegdheid over dingen die hen zelf aan gaan zodra ze dat aankunnen. En dat is vaak veel sneller dan je denkt. Hun behoefte aan autonomie is vaak erg groot. Het is geen ‘dwarsigheid’ maar een frustratie omdat hen van alles ontnomen wordt wat ze best zelf zouden kunnen. Natuurlijk zijn de hersenen en motoriek nog niet volgroeid en overzien ze daardoor bepaalde soms zelfs gevaarlijke situaties gewoon nog niet. Dan neem je het over. Dat is je zorgplicht.
Daarnaast snappen ze op zielsniveau uitleg van waarom iets niet kan of op een iets andere manier dan ze graag wilden heel goed. Zelfs aan een baby kun je in vrijwel ‘volwassen’ taal uitleggen dat je gaat verschonen waarbij je respectvol omgaat met ze. Iets wat ze zeer waarderen.
Verbinding
Als je eigen frequentie nog wat lager is dan van je hoger bewuste kind, zijn bepaalde dingen die voor het kind heel gewoon zijn soms nog lastig te begrijpen. In lagere frequenties voel je je nog afgescheiden van anderen, niet verbonden; in hogere ga je (meer) uit van de Eenheid. Deze kinderen voelen hoezeer ze verbonden zijn met alles en iedereen. Iedereen is ook gelijkwaardig. Doe je een ander pijn, dan doe je jezelf pijn. Zolang je dit nog niet in kunt zien, kun je de belevingswereld van deze kinderen niet (helemaal) snappen. Je hoeft het nog niet altijd te kunnen voelen maar het kunnen herkennen is heel belangrijk.
Ook is daar sprake van onvoorwaardelijke liefde. Nu denken mensen: ik hou toch onvoorwaardelijk van mijn kind! Maar is het echt zo dat je alles kunt accepteren hoe de ander is zonder hem te willen veranderen, zonder bepaalde stukjes niet een beetje anders te willen zien? Je houdt ongetwijfeld enorm veel van je kind en wil er alles voor doen maar mag het helemaal zichzelf zijn? Mag al het gedrag er zijn, ook datgene wat vaak bestempeld wordt als ‘lastig gedrag’? Natuurlijk zijn de eigen behoeften even belangrijk; er is immers sprake van gelijkwaardigheid. Gedrag van een ander moet niet ten koste gaan van jezelf. Maar dat geldt dus over en weer. Jouw behoeften – aan bijvoorbeeld een ongestoorde nachtrust – moeten niet ten koste gaan van je kleine baby die in een totaal ander ritme zit. Als je een kind, en helemaal een hoger frequent kind, in time-out zet omdat het bijvoorbeeld erg aan het drammen is, ga je voorbij aan de onderliggende behoefte van het kind. Want niet dat snoepje of de Frozen-pop in de winkel is waarvoor het over de grond ligt te dweilen, maar het is bijvoorbeeld te moe; overprikkeld of heeft behoefte aan verbinding.
Alle kinderen die nog (redelijk) dicht bij zichzelf zijn, merken een gevoel van onbehagen als ze niet in verbinding zijn, want dat is de natuurlijke staat van zijn voordat ze hier incarneerden. Als ze niet zichzelf verloren zijn doordat de omgeving zich nog niet bewust is van dit systeem, is de herinnering daaraan er nog heel lang. Het wordt pas vergeten als het in het stramien van de maatschappij geduwd wordt. In ‘hoe hoor je je te gedragen’ en voorbij gaan aan de eigen-heid van het kind.
In verbinding zijn is in oprechte aandacht bij elkaar zijn. Je hebt zelfs letterlijk verbinding gemaakt via liefdes-koorden van energie. Vele hoger bewuste kinderen zien die verbindingen ook letterlijk en anders voelen ze die en weten of je echt met ze verbonden bent als je bij ze zit of met je gedachten bij je boodschappenlijstje. Ze kunnen dan ‘lastig gedrag’ vertonen omdat ze zo graag met je in verbinding willen zijn. Gooien met speelgoed of schreeuwen of iemand anders pijn doen; het gedrag ontstaat niet bewust om ‘vervelend’ te zijn, maar om gezien te worden. Om samen te spelen; tijd voor elkaar te hebben.
Onvoorwaardelijk Ouderschap / Natuurlijk Ouderschap
Gelukkig zijn er al meer mensen die het nut hiervan inzien voor hun kind en mensen die onvoorwaardelijk ouderschap en natuurlijk ouderschap aanhangen groeien gestaag.
Het gaat hierbij niet om ‘kind vraagt, wij draaien’. Het is geen vrije opvoeding. Het gaat om de gelijkwaardigheid van ouders en kinderen waarbij kinderen nog niet altijd alles kunnen overzien wat betreft veiligheid en eigen vaardigheid. Ze hebben nog altijd begeleiding nodig. Maar de behoeften zijn in zichzelf wel gelijkwaardig. Dus kind heeft nog geen behoefte aan slaap en ouders wel aan tijd voor zichzelf: dan zal er een oplossing gevonden moeten worden. Dat kunnen drastische oplossingen zijn als andere werkoplossingen maar ook bijvoorbeeld ‘tijd voor verbinding met kind’ en ‘tijd voor iedereen doet even iets voor zichzelf’
Nogmaals: de behoeften van beide kanten zijn belangrijk. Eronderdoor gaan door slaapgebrek of nooit tijd voor jezelf is ook niet in belang van je kind. Maar voor je het je kind ‘op laat lossen’, kijk ook eens of je je eigen leefstijl onder de loep kunt nemen. Zijn die dure spullen/ het grote huis/ de soms meerdere vakanties echt nodig? Een hoger bewust kind vraagt er niet om. Die weet dat het hier niet om gaat.
Kijken
Ik ga er altijd vanuit dat gedrag van kinderen waarbij niet direct duidelijk is wat er aan de hand is, een boodschap heeft ten aanzien van de behoefte van het kind en/of een uitnodiging om naar je eigen gedrag te kijken. Zeker een hoger bewust kind zal je er dankbaar voor zijn als je gaat kijken.
Heb je behoefte aan ‘meekijken’ naar situaties in je gezin dan wil ik graag met je meekijken.
